7 juli 2017

Vandaag hadden we een vrije dag. De anderen van de groep gingen naar het weeshuis. Wij zijn met een ander koppel naar het hotel geweest waar we 11 jaar geleden gelogeerd hadden. Het was fijn om te zien. We zijn dan naar het park geweest achter het hotel. Hier hadden we veel tijd doorgebracht de eerste keer. Toen we water gingen kopen, spraken een groep chinezen ons aan. Ze studeerden toerisme. Toen ze met Bart aan het babbelen, waren namen de anderen chinezen foto's. Daarna gingen we terug naar het hotel om een taxi te bestellen. Tot onze verbazing zaten de twee gidsen in ons vorig hotel. De anderen die naar het weeshuis waren gegaan, hadden gevraagd om het hotel en het park te bezoeken. Het bezoek aan het weeshuis was voor hun zeer aangrijpend geweest.Ze werden eerst ontvangen door de nieuwe directrice in een grote zaal. Snel bedacht de groep dat ze ook een speech moesten doen.  Harry en zijn dochter Xara improviseerden snel een speech.  Daarna deelden ze de cadeautjes uit die ze de dag ervoor in de shoppingmall hadden gekocht. Het doosje pralines werd gesmaakt door 1 jongetje. Die zich te goed deed aan het doosje van 150 gram. De kinderen deden nog een optreden.  Er waren veel gehandicapte kinderen.  De plaatselijke reporter van Luoyang was ook aanwezig.  De dag nadien hebben we een krantje ontvangen met een verslag van wel 2 bladzijden. Namiddag zijn we gaan zwemmen in het hotel. Dat deed deugd. Om 18 u zijn we naar een Chinees restaurant geweest. Het rook er heel raar en het was niet proper. Maar het eten was heel lekker. Voor de rest is China heel proper. De straatvegers zijn continu bezig.. In de stad is enorm gebouwd. Veel platteland is onteigend. De boeren hebben een appartement gekregen en een job. Ons hotel ligt in een hele nieuwe wijk.  11 jaar geleden was er niets. Ook rond het hotel van 11 jaar geleden is het vol gebouwd. Veel woonblokken staan nog leeg.  Veel mensen willen niet verhuizen, de regering zorgt dat er eerst ambtenaren daar gaan wonen en dan volgt de rest.